Իռլանդիայում կան փաբեր, Իսպանիայում` տապաս-բարեր, Անգլիայում` գաաստրոփաբեր, իսկ Ճապոնիայում մեծ հանբավ են վայելում իձակայա անվանումով վայրերը: Եվ եթե ձեզ ինչ-որ մեկը երգի «Ես կանգնած եմ իձակայայի մոտ, ամբողջովին չկամ», նշանակում է, որ դրան պատճառներ կան: Շատերի համար ծանոթությունը Ճապոնիայի հետ սահմանափակվում է ճապոնական խոհանոցի և խոհարարական ավանդույթների հետ այն վայրերում, որտեղ մատուցում են սուշի և տեմպուրա: Բայց քչերը գիտեն, որ Ճապոնիայում ամենահայտնի վայրը իձակայան է համարվում: Դա վայր է, որտեղ ճապոնացիները գալիս են դժվար աշխատանքային օրից հետո, որպեսզի լիցքաթափվեն և շփվեն ընկերների հետ: Եվ չնայած այդ կառույցները շատ հաճախ համեմատում են եվրոպական փաբերի հետ, բայց իրականում նրանք այդքան էլ նման չեն նրան, ինչին սովոր են եվրոպացիները:
Իձակայա. ճապոնական ավանդույթ
Դարի կեսերին Ճապոնիայի խանութներում այցելուներին առաջարկեցին փորձել սակեի տարբեր տեսակներ: XVI դարում խանութներում արդեն վաճառում էին սակեի համար սովորական խորտիկներ: Ահա այդպես է առաջացել իձակայան, որոնք XIX դարում գերեց ողջ Ծագող արևի երկիրը:
居酒屋 – լիցքաթափման խոստում
Իձակայան սովորաբար բավականին մեծ հյուրընկալություն է, քանի որ այդ վայրեր մենակ չեն այցելում, այլ մեծ և աղմկոտ ընկերախմբով: Կա երկու հանրահայտ ձևաչափ. նոմիհոդայ (nomihodai), որը նշանակում է «խմիր, որքան կարող ես», և տաբեհոդայ (tabehodai), որը հարմար է համադամասերների համար, որոնք սովոր են շատ սնվել: Վճարը հստակ սահմանված է (մոտավորապես 1500-3000 իեն), իսկ հաճախորդի համար սահմանափակ է միայն ժամանակը: Իսկ այդ սահմանափակումը սահմանում է հաստատությունը` սկսած 1.5-ից մինչև 3 ժամ: Կարելի է գտնել այնպիսի վայրեր, որտեղ հնարավոր է վճարել 500 իեն և բավարարել ստամոքսը կես ժամվա ընթացքում:
Տոկիոյի լավագույն իձակայաները
Երկու տասնյակ տարի առաջ իձակայայի հիմնական այցելուները տղամարդիկ են եղել, բայց այսօր նաև ազատագրված կանայք, որոնք ուժեղ սեռի ներկայացուցիչներին պահում են իրենց կիմոնոյի կողքին, անցկացնում են երեկոները աղմկոտ միջավայրում` խմիչքի ընկերակցությամբ:
Ճաշացանկ. մենք այն ենք, ինչ ուտում ենք
Մինչև կատարեն ձեր պատվերը, ձեզ անպայման կմատուցեն օշիբորի` թաց սրբիչ, որով պետք է մաքրեք ձեռքերը: Բացի դրանից, գոյություն ունի ավանդական ուտեստների հաջորդականություն հատուկ իձակայաների համար. սասիմի, յակիմոնո, տապակա բաց կրակի վրա, շոգեխաշած մուսիմոնո, նիմոնո, որը եփվում է հանդարտ կրակի վրա, լավ տապակված ագեմոնո և աղցան: Այդ ամենը ավարտվում է գոհան բրնձե ապուրով, մարինացված ցուկեմոնո ուտեստներով և ճապոնական խոհանոցի անկյունաքար համարվող միսո ապուրով:
Ճապոնիայում ավանդույթ կա համաձայն որի ճապոնացիները երեխայի ծնվելու պատվին գնում են դեկորատիվ տարայով ավամորի, որի վրա փակցվում է նորածնի նկարը: Երեխայի 20-ամյակին խմիչքը բացվում է ընտանեկան միջոցառման ժամանակ:
Բայց իձակայայի ամենահայտնի խմիչքը համարվում է գարեջուրը: Ճապոնիայում մեծ պահանջարկ ունի այնպիսի տեսակներ, ինչպիսիք են` «Ասախի»-ն, «Կիրին» և «Սապպորո»-ն: Վերջին տարիներին ճապոնացիները կախվածություն են ձեռք բերել նոր խմիչքից, որը անվանվում է «հապպոսյու», որը թարգմանվում է «փայլող ալկոհոլ»: Համով և ալկոհոլի պարունակությամբ այն նման է գարեջրի, բայց ածիկը այստեղ զգալիորեն քիչ է, որն էլ յուրահատուկ համ է տալիս «հապպոսյու»-ին:
Իձակայա. չափազանց ճապոնական է եվրոպացու համար
Իձակայան կարող եք ճանաչել նաև հեռվից. եթե տեսնեք կարմիր թղթե լապտեր, որը անվանվում է «տյոտին» (դյադյին չէ!), նշանակում է դուք ճիշտ ուղով եք գնում: Այս վայրերի յուրահատուկ ճանաչողական նշանն է համարվում կարմիր նշանը, որի վար պատկերված է 酒 ալկոհոլ նշանակող հիերոգլիֆը: Առօրյա զրույցների ժամանակ ճապոնացիները իձակայան անվանում են «akachōchin», որը թարգմանվում է որպես «կարմիր լապտեր»: Այնպես որ, ինչպես տեսնում եք, կարմիր լապտերի խորհրդանիշը ևս մեկ անգամ ապացուցում է, թե որքան տարբեր են մեր մշակույթները:
ԽորհուրդԵթե իձակայայում դրված է տատամի, ապա անհրաժեշտ է անպայման հանել կոշիկները և թողնել հատուկ պահարանում, որի բանալին դուք կունենաք: Նման վայրերում հազվադեպ կարող եք հանդիպել անգլերեն լեզվով ճաշացանկի, բայց իձակայայի այցելուների մեծամասնությունը մշտական այցելուներ են, քանի որ նրանք հստակ գիտեն, թե ինչ պետք է պատվիրեն: Ձեզանից պահանջվում է միայն ցույց տալ այն, ինչ ուտում կամ խմում են մյուսները:
Մենք խոստանում ենք ձեզ, որ իձակայա այցելությունից հետո կունենաք այնպիսի ճապոնական աչքեր, ինչպես տեղացիները: Եվ հեռանալիս անպայման կասեք. «Իտտե կիմասու», որը նշանակում է «Ես գնացի, բայց դեռ կվերադառնամ»: