Օտարերկրացիներից շատերին Հայաստան ժամանելիս թվում է, թե նրանք հայտնվելու են Մերձավոր Արևելքում, սակայն, հայտնվելով իր ճարտարապետությամբ և կենսակերպով միանգամայն եվրոպական Երևանում, հաճելիորեն զարմանում են: Այս մասին ասվում է Tatler ռուսական պարբերականի «Հայաստանը՝ ամառվա ամենանորաձև ուղղություն» հոդվածում, որի հեղինակն է հայտնի գործարար Վերոնիկա Զոնաբենդը (նա հայտնի բարերար ու գործարար Ռուբեն Վարդանյանի կինն է):
Ներկայացնելով Հայաստանը՝ Զոնաբենդը սկսում է օդանավակայանից. «Օդանավակայանի հին շենքը խորհրդային կոնստրուկտիվիզմի հիանալի նմուշ է, նորը՝ 2013-ին ճանաչվել է ԱՊՀ և Բալթիայի երկրնեի լավագույն օդանավակայանը»:
Զոնաբենդը հիշում է, որ Երևանը հմայել էր իրեն դեռ խորհրդային տարիներին, ուր նա այցելել էր դպրոցական արձակուրդներին. Երևանն առանձնանում էր գորշ խորհրդային քաղաքների ֆոնին տոնական մթնոլորտով, ինչպես նաև բոլորովին ոչ խորհրդային կենսակերպով՝ փողոցային սրճարաններով ու ժպտացող բարեհամբույր անցորդներով:
Անդրադառնալով ծանր 90-ականներին և դառնալով ժամանակակից Երևանին՝ Զոնաբենդը նշում է, որ վերադարձել է տոնականության զգացողությունը, թեև եղան և կորուստներ.չկա կրկեսի շենքը, կենտրոնական շուկան:
Հոդվածում նշվում է, որ հանճարեղ Թամանյանի նախագծով կառուցված Երևանի կենտրոնը մտածված է որպես միասնական անսամբլ: «Քաղաքը 2 էպիկենտրոն ունի՝ Հանրապետության հրապարակն ու Օպերայի շենքը, որոնք կապված են Հյուսիսային պողոտայով: Դրա շնորհիվ Երևանն իր ուրույն դեմքն ունի, ինչը չես ասի ժամանակակից քաղաքներից շատերի մասին, որոնք կարծես Դուբայի կրկնօրինակները լինեն որոշ տարբերություններով:
…Իսկ Կասկադն ու Սիրահարների զբոսայգին լավ օրինակ են այն բանի, թե ինչպես կարելի է հնին նոր ժամանակակից բովանդակություն հաղորդել»,-ասվում է հոդվածում:
Նշվում է, որ քաղաքում բարձր մակարդակի վրա է մշակութային կյանքը, անպայման պետք է այցելել Մատենադարան, Փարաջանովի թանգարան, լինել քաղաքի ջազ ակումբներում:
Հեղինակը գրում է, որ շատերը Երևան են գալիս ատամները բուժելու, քանի որ Հայաստանում բարձր է ատամնաբուժության և պլաստիկ վիրահատության մակարդակը, իսկ գները մատչելի են:
[հատված բնօրինակ նյութից] Ереван — город черного кофе. Я подсела на него, когда вышла замуж, двадцать четыре года назад. Самый вкусный варят в кафе Jazzve. Хотя проще перечислить места, где в Армении он невкусный. А еще в Ереване надо слушать джаз. Это признал даже барон Эрик Ротшильд, когда приезжал к нам в гости. Большой поклонник этого музыкального стиля, он жаловался, что джаз-клубы в Париже и Нью-Йорке позакрывались, а здесь культура живого исполнения в самом расцвете. Мои любимые джаз-клубы — «Малхас», Mezzo и Yans, но в городе их значительно больше. В теплое время года джаз играют и на улицах, устраивают фестивали. Атмосфера демократичная — собираясь даже в модное место, можно не наряжаться. У армян не принято сильно оголяться, но жестких табу нет, люди на все реагируют спокойно. Вдобавок Ереван — совершенно безопасный город.
Ըստ Զոնաբենդի, Երևանը նաև սև սուրճի քաղաք է, որն այստեղ շատ համեղ են պատրաստում: Եվ հետո՝ Երևանը շատ անվտանգ է: Նա խորհուրդ է տալիս 1-2 օր Երևանում անցկացնելով՝ այցելել նաև Գառնի, Գեղարդ, Խոր Վիրապ, Նորավանք, Սևան, Դիլիջան, որտեղ գործում է UWC Dilijan Միջազգային դպրոցը:
«Մենք մտադիր ենք Դիլիջանը վերածել կրթական, մշակութային և առողջարարական կենտրոնի»,-գրում է Զոնաբենդը:
[հատված բնօրինակ նյութից] Мне сложно смотреть на Армению глазами туриста. В 2000 году я вместе с партнерами открыла там первый бизнес — ресторан «Кактус» (теперь он один из двух старейших в Ереване, наряду с «Долмамой»). Тогда, в начале двухтысячных, я летала в Армению практически каждую неделю, даже чаще, чем Рубен. В бизнес-классе нередко оказывалась единственной женщиной — мужчины смотрели на меня с большим любопытством, но сотрудники ереванского аэропорта Звартноц встречали как родную. Как-то раз мы с мужем полетели вместе — водитель ждал нас с табличкой «Вероника +1». Рубен долго смеялся.
Նա հավելել է նաև, որ անպայման պետք է Տաթև այցելել, տեսնել Տաթևի վանքն ու աշխարհի ամենաերկար ճոպանուղին: Ընթերցողներին խորհուրդ է տրվում լինել նաև Գորիսում, Խնձորեսկում, այցելել Քարահունջ, ինչպես նաև Արցախ:
Հայերեն տարբերակի աղբյուրը՝ Panarmenian.net | Նյութի բնօրինակը՝ Tatler.ru | Լուսանկարները՝ Tatler.ru