Հեռուստամեկնաբան Վլադիմիր Պոզները մեկ անգամ ասել է. «Նյու Յորքը իր հանդեպ անտարբերություն թույլ չի տալիս. նրան կամ սիրում են կամ ատում, միջինը չկա»: Նյու Յորքի մասին խոսքերը միշտ սուր են. անհրաժեշտ է միայն կարծիք հայտնել և այդ դեպքում անպայման կգտնվեն մարդիկ, որոնց ձեր ասածը դուր չի գա: Ահա ինչ են մտածել և ասել Նյու Յորքի մասին տարբեր ժամանակներում նշանավոր մարդիկ: Որպեսզի պահենք ներդաշնակությունը, մենք կներկայացնենք միևնույն բանի երկու տեսակետը:
Փոփոխությունների և հաստատունների մասին
Նյու Յորքը քամելեոն է: Նրա դեմքի լայն ժպիտը շատ հեշտությամբ փոխարինվում է արհամարանքով: Նյու Յորքը համերաշխ և անբռնազբոս է և մահացու վտանգավոր, չափազանց մեծահոգի և հիվանդագին ժլատ: Պատրաստ է աջակցել ձեզ, միևնույն ժամանակ՝ ունակ է մեկ րոպեում առանց տատանվելու ոչնչացնել: Իր ճարտարապետությամբ հիշեցնում է բազմաթիվ մանկական խաղալիքների: Այնքան զարհուրելի է, որ հասնում է մի որոշակի ներդաշնակության: Ծաղրում է երկրի ձգողականությանը: Հիշողության մեջ թարմացնում է եռաստիճան կուբիստական կտավները: Նյու Յորքը իրական է: Նա ընդհանրապես թանգարանային տագնապ չի առաջացնում: Այն ստեղծված է կյանքի, աշխատանքի, զվարճանքի և վախճանի համար: Պատմական հուշարձաններ այստեղ չկան: Անցյալը, ներկան և ապագան անցնում են նույն ճանապարհով: Հեղափոխություն է եղել, հոգ չէ, կլինի նաև փոթորիկ: Տեղի զգացում չկա: Այստեղ միլիոնավոր ուղևորներով լցված նավի զգացողություն է: Այս քաղաքը այնքան բազմազան է, որ հասկանում ես. կա անկյուն և այն քոնն է: Մտածում եմ, որ Նյու Յորքը իմ վերջին վճռական քաղաքն է: Այստեղից կարելի է միայն փախչել դեպի Լուսին:
(Սերգեյ Դովլաթով)
Նյու Յորքը իմ համար նշանակում է բազմաթիվ տարբեր առարկաներ: Այն հաստատուն կերպով կապված է չիզքեյքերի հետ, մեծ քանակությամբ չիզքեյքերի. ինչով ես կարող եմ առաջարկել՝ ռոմով, նարինջով, ընկյուզով, շոկոլադով, իտալական, բոստոնյան և իհարկե նյույորքյան: Նյույորքյան չիզքեյքերը միշտ էլ լավն են եղել, ես մշտապես պաշտում եմ դրանք:
(Դևիդ Ֆրոստ)